
Πάνω στην ιδέα μιας εν δυνάμει σκακιέρας δημιουργείται ένας τρισδιάστατος κάναβος στον οποίο εναλλάσσονται τα κενά και τα πλήρη, το δάπεδο και η οροφή, τα διαφορετικά επίπεδα, οι διαδρομές και οι χώροι στάσης.
Τα κομμάτια του κανάβου συνθέτουν τον χώρο ενώ ταυτόχρονα είναι και φορείς υλικών.
> Ο σχεδιασμός βασίζεται σε κάναβο 60×60 από τον οποίο προκύπτουν τα προκατασκευασμένα κομμάτια (κύβοι 60×60) που επενδύονται – ντύνονται με επιλεγμένα υλικά και συναρμολογούνται μεταξύ τους οριζόντια ή κατακόρυφα έτσι ώστε να δημιουργήσουν έναν χώρο «δωματίου» με δάπεδο, οροφή, τοίχους, εξοπλισμό.
> Επιλεγμένοι όγκοι που κρέμονται από την οροφή περιλαμβάνουν κρυφό φωτισμό και διαχέουν το φως σε όλη την εγκατάσταση.
> Η εγκατάσταση – installation λειτουργεί ως ανεξάρτητο στοιχείο στο χώρο, ως κέλυφος μέσα σε κέλυφος, προκαλώντας στον επισκέπτη το συναίσθημα της έκπληξης καθώς η εμπειρία αλλάζει σε σχέση με την οπτική, την προοπτική, το μέσα και το έξω.
Όντας στο εξωτερικό της η εγκατάσταση βιώνεται ως ένα μεγάλο εννιαίο γλυπτικό αντικείμενο, ενώ μπαίνοντας στο εσωτερικό της ο επισκέπτης εξοικειώνεται με το χώρο ανακαλύπτοντας το στοιχείο της μικροκλίμακας, του ποικίλου συνδυασμού υλικών, χρωμάτων και υφών.
Τα εκθέματα – υλικά γίνονται οι φορείς στη σύνθεση του χώρου, προκαλώντας τον επισκέπτη σε άμεση αισθητική εμπειρία με αυτά.
Η οροφή είναι το αρνητικό του δαπέδου και το αντίστροφο, θέλοντας να δημιουργήσουμε την εμπειρία κίνησης μέσα σε ένα κέλυφος.
Ο πειραματισμός συνίσταται στο ότι τα υλικά-εκθέματα μπορούν να επικαλύψουν οποιοδήποτε όγκο της εν δυνάμει σκακιέρας δημιουργώντας ένα σκηνικό σύνθεσης αντιθέσεων. Με αυτό τον τρόπο εντείνεται η φαντασιακή ικανότητα του επισκέπτη και προωθείται ο αρχιτεκτονικός διάλογος πάνω στα υλικά και στην χρήση τους.